پاسخ کوتاه به ۳ شبهه پیرامون ممنوعیت ورود واکسن

در این یادداشت به صورت کوتاه پیرامون شبهات و مغالطات در باب واکسن کرونا پاسخ داده می شود.

۱. گفته می‌شود هیچ مقامی حق ندارد درباره سلامت نظر غیرکارشناسانه دهد.

نقد: اگر گفته شده بود واکسیناسیون ممنوع است نظر غیر کارشناسی بود ولی وقتی گفته می‌شود واکسن فلان کشور ممنوع است یعنی مسأله ربطی به دانش پزشکی ندارد و یک تصمیم حاکمیتی بر اساس ملاحظات تاریخی و تجربیات است.
در واقع سیاست، در مقام اندیشه متاخر از سایر علوم [خصوصا علوم انسانی] است اما در مقام عمل حاکم و مقدم بر تمام علوم، چون سیاست همان عقل عملی است یعنی نیروی تصمیم گیرنده انسان، برای تصمیم گیری یکی از مؤلفه ها مراجعه به کارشناس است اما این سبب غفلت از سایر مؤلفه ها مثل این که از چه کسی بخریم یا این که چگونه بخریم یا این که اصلا بخریم یا نخریم، نمی شود.

۲. می گویند علم و دانش مرز نمی شناسد.

نقد: مسلما علم مرز نمی شناسد ولی اگر مرزبندی باعث این حکم حکومتی شده بود بایست هر واکسن خارجی ممنوع می شد نه واکسن دو کشور سابقه دار در جنایت و مکافات.

ثانیا مسأله سر همین است که آیا این، محصولِ علم است یا توهم علم؟! آیا حق نداریم درباره شرکتی که چند میلیارد دلار به سبب فریبکاری محکوم شده است مشکوک باشیم؟ باز هم به دیگر سخن، تمام مطلب آن است که واقعیات تجربی ما را مشکوک می‌کند و الا اگر قاطع و جازم بر آلودگی بودیم که دیگر جای تردید نبود.

۳. برخی نیز می گویند شما واکسن وارد کنید ما با رضایت خودمان تزریق می کنیم.

نقد: فرض کنیم واکسن واقعا آلوده باشد یا این که واکسنی که به ایران می دهند آلوده باشد و تلفات جمعی روی دست ما بگذارد، آیا باز حاکمیت را متهم نمی کنند که مرگ این عده مربوط به شماست و الا چرا در سایر کشورها چنین نشده است؟ اساسا سخن در این است که چه تضمینی در باب سلامت این واکسن وجود دارد؟ یعنی تجربه های گذشته چگونه ما را مطمئن کند که این واکسن سلامت بخش است نه بیماری آفرین؟

منبع: رهیاب