نگاهی به تنها روضه شهادت امام سجاد(ع) در دهه ۴۰ خورشیدی

از دوران نوجوانی وقتی به مرکز شهر می‌رفتم اگر وقت نماز می‌شد، خود را به مسجد شفیعی می‌رساندم و آنجا نماز را به جماعت می‌خواندم. چیزی که خیلی برایم جالب بود این بود که کل شصت شب محرم و صفر در مسجد بعد از نماز مغرب و عشاء مراسم روضه با سخنرانی آیت‌الله شفیعی برقرار بود.

وقتی شنیدم ایشان ده شب هم در بیت خود مراسم روضه دارد، تصمیم گرفتم تا به آنجا بروم و از مراسم روضه در منزل ایشان عکاسی کنم. در اهواز کمتر باب است که علمای هم‌تراز ایشان در منزل خود مراسم روضه برگزار کنند و معمولاً در حسینیه و یا مسجد و حوزه علمیه روضه خود را برگزار می‌کنند. منزل ایشان در منطقه باغ معین اهواز قرار دارد؛ به آنجا که رسیدم، فرزند ایشان سیدمحسن و چند نفر دیگر در حیاط خانه ایستاده بودند و مردم را به داخل راهنمایی می‌کردند. وقتی سیدمحسن مرا دید مثل همیشه با روی باز و تبسمی که مخصوص اوست به استقبالم آمد. بعد از احوالپرسی با ایشان وارد منزل شدم. آیت‌الله شفیعی ساده و بدون تکلف در راهروی خانه بر روی صندلی ساده‌ای نشسته بود و به هر کس وارد می‌شد سلام کرده و به داخل راهنمایی می‌کرد.

خانه ساده‌ای بود. یک اتاق نشیمن که از کف زمین تا سقف آن را کتاب چیده بودند و آن را بیشتر به کتابخانه شبیه می‌کرد و یک سرسرای کوچک که هر دو مملو از جمعیت بودند.

وقتی وارد شدم حجت‌الاسلام سیدمحمدرضا شفیعی، فرزند آیت‌الله شفیعی در حال سخنرانی بود. تعدادی عکس گرفتم. سخنرانی ایشان که تمام شد تعدادی از کسانی که در مجلس روضه بودند بلند شدند و رفتند. بعد از چند دقیقه سخنران بعدی یعنی حجت‌الاسلام آیت عادلی‌نژاد روی منبر کوچکی که در وسط اتاق نشیمن قرار داده شده بود، رفت و سخنرانی خود را شروع کرد. کم‌کم دوباره مجلس پر شد. نکته‌ای که برایم جالب بود حضور تعداد زیادی از استادان دانشگاه‌های مختلف اهواز در مراسم بود که نشان‌دهنده ارتباط خوب آیت‌الله شفیعی با دانشگاهیان است. سخنران پس از آنکه صحبت‌هایش تمام شد اندکی ذکر مصیبت خواند. سپس پذیرایی ساده‌ای با چای و کلوچه از حاضران انجام شد و مراسم روضه به پایان رسید. هر کس که می‌خواست برود آیت‌الله شفیعی به احترام او بلند می‌شد و از او تشکر می‌کرد. با بعضی‌ها بیشتر صحبت می‌کرد.

روضه خانگی منزل آیت‌الله سیدعلی شفیعی، نویسنده کتاب «بیان و تبیان در علوم قرآن» و «شرح دعای سحر» و «مذاکرات و مناظرات» سال‌هاست که در اهواز برپا می‌شود.

آیت‌الله سیدعلی شفیعی، نویسنده کتاب «بیان و تبیان در علوم قرآن» درباره این روضه خانگی در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا خوزستان، اظهار کرد: این روضه در منزل ما، در دهه سوم ماه محرم به مدت ده روز و ده شب تشکیل می‌شود. این روضه از زمان حیات مرحوم پدرم بود که البته آن زمان پنج روز بود. یک نفر از آقایان خطبا که از دوستان پدرم بود به این روضه دعوت می‌شد و می‌آمد منزل ما و تا پنج روز فقط برای پدرم منبر می‌رفت یعنی یک خطیب و یک شنونده.

وی ادامه داد: در آن سال‌ها در دهه سوم محرم که سالروز شهادت امام سیدالساجدین(ع) است، در اهواز اصلاً روضه برپا نمی‌شد. بنابراین وقتی پدر ما آن سال فوت شد، در ماه‌های محرم و صفر دو کار انجام دادیم؛ یکی اینکه آن پنج روز روضه را که خصوصی بود تبدیل به روضه عمومی کردیم که خیلی هم شلوغ می‌شد و جمعیت زیادی در منزل قدیم ما جمع می‌شدند. آقایانی هم که از قم و تهران به اهواز می‌آمدند، تعدادی از آنها در منزل ما منبر می‌رفتند. کار دومی که انجام دادیم این بود که پنج روز روضه را به ده روز تبدیل کردیم که این کار برای اقامه عزای حضرت سجاد(ع) بود. از وقتی که یادم است مجلس به صورت خصوصی بود و تبدیل شدن آن به ده روز و شکل عمومی گرفتن، کار خود من پس از فوت ابوی است.

آیت‌الله شفیعی گفت: از سال ۱۳۴۳ که پدر ما فوت شدند این روضه از پنج روز به ده روز تبدیل شد و از خصوصی به عمومی مبدل شد که تاکنون ادامه دارد. سابق چند نفر، منبر می‌رفتند الان دیگر آن شکل ایجاب نمی‌کند و فقط دو نفر منبر می‌روند.

نویسنده کتاب «شرح دعای سحر» اقامه عزاداری امام حسین(ع) را بزرگ‌ترین انگیزه برپایی این مراسم روضه عنوان کرد و افزود: در این پنجاه سال و اندی این مجلس گاهی صبح، گاهی عصر و گاهی شب بود. الان مجلس به تناسب شرایط زمان شب تشکیل می‌شود. خیلی یادم نیست که چه کسانی سابق منبر می‌رفتند، آقای آل‌مبارک و آقای خلف‌زاده در ذهنم مانده است. البته گاهی افراد دیگر هم بودند که منبر می‌رفتند اما الان یادم نیست. خطبا و سخنرانان هم عمدتاً کسانی بودند که از خارج از اهواز در محرم و صفر به اهواز می‌آمدند. در آن زمان هر کس می‌رسید و مجال داشت از او تقاضا می‌کردیم که منبر برود، اجابت می‌کرد و منبر می‌رفت اما الان از دو نفر خطیب دعوت می‌کنیم که به مدت ده شب سخنرانی کنند.

انتهای پیام